
Arabowie, Kraj i ludność العرب الوطن والشعب
Arabowie, Kraj i ludność العرب الوطن والشعب

Arabowie od bardzo dawna zamieszkiwali Półwysep Arabski. Była to kraina wyżynna, w większości pokryta pustyniami. Tylko niewielka część ziemi nadawała się pod uprawę. Ludność, zwana Beduinami, prowadziła koczowniczy tryb życia, trudniąc się głównie pasterstwem, hodowlą bydła (wielbłądów, kóz i owiec) i handlem. Przez Półwysep Arabski prowadziły ważne szlaki handlowe z Chin do Europy (tzw. jedwabny szlak) i z Afryki Północnej do Indii. Plemiona arabskie nietworzyły jednego państwa. Na czele plemion stali bogaci szejkowie, którzy podporządkowali sobie uboższych Beduinów. Czynnikiem jednoczącym Arabów była religia, wiara w wielu bogów. Miejscem kultu i celem pielgrzymek z całego kraju stała się świątynia Kaaby w Mekce. Przechowywano w niej Czarny Kamień uważany przez wszystkich Arabów za świętość. Kamień ten miał otrzymać od Boga pierwszy człowiek – Adam, a świątynię miał zbudować patriarcha Abraham uważany za przodka Arabów (widzimy wpływy judaizmu i chrześcijaństwa).
Islam
W 1 połowie VII wieku bogaty kupiec z Mekki, Mahomet, powołując się na objawienie boże, zaczął głosić nową religię. Była to wiara w jednego Boga Allaha, którego woli człowiek powinien się poddać bez zastrzeżeń. Nową religię nazwano islamem, co oznacza po arabsku „poddanie się woli bożej”. Wyznawców zaś nazywano muzułmanami, czyli oddanymi Bogu. Prawdy nowej wiary miały być głoszone przez zesłanych na ziemię proroków. Pierwszym z nich został sam Mahomet, stąd zapis w Koranie: Nie ma boga nad Allaha, a Mahomet jego prorokiem. Koran, święta księga islamu, spisana przez uczniów Mahometa, zawiera nie tylko zasady wiary, ale także przepisy, których powinien przestrzegać każdy wyznawca Allaha. Należą do nich wiara w Allaha, post, jałmużna, modlitwa i coroczna pielgrzymka do Mekki. Wierni posłuszni Allahowi zasłużą po śmierci na wieczną szczęśliwość w raju, niewierni zaś zostaną skazani na męki piekielne. Wielkie znaczenie miało szerzenie nowej wiary – słowem i mieczem. Kto polegnie w świętej wojnie z niewiernymi, dostanie się do siódmego nieba. Nauka Mahometa spotkała się początkowo z wrogim przyjęciem w Mekce. W obawie o własne życie Mahomet uciekł wraz z rodziną do Medyny. Od roku 622, czyli Hedżry (ucieczki) muzułmanie rozpoczęli rachubę czasu. Pozyskawszy ludność Medyny rozpoczął Mahomet świętą wojnę. W ciągu kilku lat zjednoczył plemiona arabskie na półwyspie, tworząc państwo z jedną religią – islamem. Następcy Mahometa przyjęli tytuł kalifów, czyli zastępców proroka.
W późniejszych czasach dodano do Koranu Sunnę – księgę opisującą życie Mahometa. Nie wszyscy muzułmanie ją przyjęli – islam podzielił się na sunnitów i szyitów, którzy odrzucają Sunnę. Podział ten trwa do dziś. Obecnie żyje na świecie ok. 900 mln muzułmanów.
Podboje Arabów
Muzułmanie mieli obowiązek rozszerzania swojej religii przez dżihad (dosł. z arabskiego „święta wojna”). Arabowie wierzyli, że polegli w walce z „niewiernymi” idą prosto do nieba.
Pod koniec VII wieku Arabowie opanowali wybrzeża Afryki Północnej, Palestynę, Syrię, Egipt, Persję, Armenię. W następnym wieku dotarli na wschodzie do Indii, a na zachodzie wkroczyli do Europy, gdzie pokonali Wizygotów, zajęli Hiszpanię i wyprawili się do Galii. Dopiero w 732 roku w bitwie pod Poitiers (czyt. puatje) władca Franków Karol Młot zatrzymał ich marsz. Nie udało im się zdobyć stolicy cesarstwa bizantyjskiego – Konstantynopola, który z trudem się obronił.
Stolicą swego państwa kalifowie uczynili Damaszek w Syrii. W podbitych krajach rządzili kalifowie, narzucając licznym narodom swą religię. Arabowie przejmowali zdobycze kulturalne uzależnionych od siebie ludów i stwarzali warunki do rozwoju życia gospodarczego. Wkrótce stali się potęgą nad Morzem Śródziemnym, wypierając wpływy Bizancjum w tym rejonie.
Czasy świetności potężnego państwa arabskiego minęły bezpowrotnie w VIII wieku, kiedy uległo ono podziałowi na trzy kalifaty ze stolicami: w Bagdadzie, Kairze i Kordobie. W XI wieku kalifaty te weszły w fazę upadku.
Kultura i sztuka arabska
Arabowie, stojąc na niższym poziomie cywilizacyjnym niż podbite ludy, chętnie się od nich uczyli. Rozwinęli wiele dziedzin rzemiosła, np. tkactwo. Do dnia dzisiejszego używamy pochodzących z języka arabskiego nazw niektórych tkanin (gaza, muślin, adamaszek). Arabowie słynęli z produkcji wyrobów ze stali (najsłynniejsze były wyroby wytwarzane w Damaszku i Toledo).
W sztuce sakralnej rozwinęło się zdobnictwo o wzorach roślinnych i geometrycznych, tzw. arabeski (islam zabrania przedstawiania wizerunku ludzi i zwierząt).
Arabowie wykazywali duże zainteresowanie osiągnięciami kulturalnymi państw starożytnych, wzbogacali je własnym dorobkiem i rozpowszechniali po całym świecie arabskim. Wielką wagę przywiązywali do czystości i poprawności języka arabskiego, co było konieczne do właściwego rozumienia tekstów Koranu. Na arabski tłumaczono dzieła pisarzy i filozofów greckich oraz rzymskich. DziękiArabom rozwinęło się wiele nauk, m.in.: medycyna, matematyka, astronomia, nauki przyrodnicze i historia. W źródłach arabskich można znaleźć wiadomości o Polsce w X wieku przekazane przez kupca arabskiego Ibrahima ibn Jakuba. Z Indii zapożyczyli Arabowie system cyfr arabskich i dziesiętnych, którymi zastępowano dość skomplikowane cyfry rzymskie. Wysoki poziom osiągnęła arabska literatura piękna, poezja i proza. Znane są do dziś niezwykłe opowieści fantastyczne, jak chociażby Baśnie z tysiąca i jednej nocy. Wiele słów pochodzenia arabskiego przejęły potem kraje europejskie. Są wśród nich takie nazwy, jak: szachy, cukier, algebra, logarytm, alkohol, bazar, magazyn. Arabowie zakładali wyższe uczelnie, między innymi w hiszpańskiej Kordobie, gdzie obok muzułmanów kształcili się również chrześcijanie.
Budowle arabskie – pałace i rezydencje kalifów – urządzane były z wielkim przepychem. Wciąż zachwycają swoim pięknem liczne mozaiki i arabeski (dekoracje roślinne i geometryczne). Obok świątyń (meczetów) wznoszono wysokie minarety, z których muezin wzywał wiernych do modlitwy.
Najważniejsze informacje
Plemiona arabskie: zamieszkiwały Półwysep Arabski, nie tworzyły jednego państwa. Czynnikiem jednoczącym Arabów była religia, wiara w wielu bogów.
Islam: nowa religia powstała w 1 poł. VII wieku, głosił ją Mahomet. Nazwa islam oznacza poddanie się woli bożej, wyznawców tej religii nazwano muzułmanami, czyli oddanymi Bogu. Świętą księgą islamu jest Koran.
Nowa rachuba czasu: muzułmanie liczą czas od roku 622, kiedy Mahomet w obawie o własne życie uciekł z Mekki do Medyny.
Święta wojna: Mahomet rozpoczął świętą wojnę, dzięki której udało się zjednoczyć plemiona arabskie – powstało jedno państwo z jedną religią – islamem.
https://opracowania.pl/opracowania/historia/arabowie,oid,661
العرب الوطن والشعب
سكن العرب شبه الجزيرة العربية لفترة طويلة جدًا. كانت أرض المرتفعات، معظمها مغطاة بالصحاري. كان جزء صغير فقط من الأرض مناسبًا للزراعة. كان السكان، الذين يطلق عليهم البدو، يعيشون حياة بدوية، ويعملون بشكل رئيسي في الرعي وتربية الماشية (الجمال والماعز والأغنام) والتجارة. كانت طرق التجارة المهمة من الصين إلى أوروبا (ما يسمى بطريق الحرير) ومن شمال إفريقيا إلى الهند تمر عبر شبه الجزيرة العربية. لم تشكل القبائل العربية دولة واحدة. قاد القبائل شيوخ أثرياء أخضعوا البدو الأفقر. كان العامل الموحِّد للعرب هو الدين، والإيمان بالعديد من الآلهة. أصبح معبد الكعبة المشرفة في مكة المكرمة مكانًا للعبادة ووجهة للحج من جميع أنحاء البلاد. تم الاحتفاظ بالحجر الأسود، الذي يعتبره جميع العرب مقدسًا، هناك. كان من المفترض أن يمنح الله هذا الحجر للإنسان الأول – آدم، وكان المعبد سيبنيه البطريرك إبراهيم، الذي يعتبر سلف العرب (يمكننا أن نرى تأثير اليهودية والمسيحية).

الامبرطورية العربية
دين الاسلام
في النصف الأول من القرن السابع، بدأ تاجر ثري من مكة، محمد، متذرعاً بالوحي الإلهي، في التبشير بدين جديد. كان الإيمان بإله واحد، الله، الذي يجب أن يخضع الإنسان لإرادته بغير تحفظ. سمي الدين الجديد بالإسلام، وهو ما يعني “الاستسلام لمشيئة الله” باللغة العربية. وكان أتباعهم يسمون مسلمين، أي مخلصون لله. حقائق الإيمان الجديد كان يجب أن يكرز بها الأنبياء المرسلون إلى الأرض. أولهم محمد نفسه، ومن هنا جاء في القرآن: لا إله إلا الله، وأن محمدا رسول الله. القرآن، كتاب الإسلام المقدس، الذي كتبه أتباع محمد، لا يحتوي فقط على قواعد الإيمان، ولكن أيضًا على القواعد التي يجب على كل أتباع الله اتباعها. وتشمل هذه الإيمان بالله، والصوم، والزكاة، والصلاة، والحج السنوي إلى مكة. إن المؤمنين الذين يطيعون الله يستحقون النعيم الأبدي في الجنة بعد الموت، بينما يحكم على الكفار بعذاب الجحيم. كان انتشار الإيمان الجديد بالكلام والسيف ذا أهمية كبيرة. من يقع في الجهاد مع الكفار سيصل إلى السماء السابعة. قوبلت تعاليم محمد في البداية باستقبال عدائي في مكة. خوفا على حياته، فر محمد مع عائلته إلى المدينة المنورة. من عام 622، أو الهجرة، بدأ المسلمون في عد الوقت. بعد أن غزا أهل المدينة المنورة، بدأ محمد حربا مقدسة. في غضون سنوات قليلة، وحد القبائل العربية في شبه الجزيرة، وأنشأ دولة ذات دين واحد – الإسلام. حمل خلفاء محمد لقب الخلفاء، أي نواب النبي.
في أوقات لاحقة، أضيفت السنة – كتاب يصف حياة محمد – إلى القرآن. لم يقبلها جميع المسلمين – فقد انقسم الإسلام إلى سنة وشيعة يرفضون السنة النبوية. يستمر هذا التقسيم حتى يومنا هذا. يوجد حاليًا حوالي 900 مليون مسلم في العالم.
الفتوحات العربية
كان على المسلمين واجب نشر دينهم من خلال الجهاد (تعني العربية “الجهاد”). اعتقد العرب أن الذين سقطوا في معركة مع “الكفرة” ذهبوا مباشرة إلى الجنة.
في نهاية القرن السابع، غزا العرب سواحل شمال إفريقيا وفلسطين وسوريا ومصر وبلاد فارس وأرمينيا. في القرن التالي، وصلوا إلى الهند في الشرق وأوروبا في الغرب، حيث هزموا القوط الغربيين، واحتلوا إسبانيا، وانطلقوا إلى بلاد الغال. فقط في عام 732، في معركة بواتييه (وضوحا بواتجي)، أوقف حاكم الفرنجة، تشارلز هامر، مسيرتهم. فشلوا في الاستيلاء على عاصمة الإمبراطورية البيزنطية – القسطنطينية، التي دافعت عن نفسها بصعوبة.
جعل الخلفاء دمشق في سوريا عاصمتهم. كانت الدول التي تم فتحها يحكمها الخلفاء، وفرضوا دينهم على العديد من الدول. استولى العرب على الإنجازات الثقافية للشعوب التي تعتمد على بعضها البعض، وخلقوا ظروفًا لتطوير الحياة الاقتصادية. سرعان ما أصبحوا قوة رئيسية في البحر الأبيض المتوسط ، مما أدى إلى إزاحة النفوذ البيزنطي في المنطقة.
وانتهت أيام مجد الدولة العربية القوية بشكل لا رجعة فيه في القرن الثامن، عندما تم تقسيمها إلى ثلاث خلافات ذات عواصم: بغداد والقاهرة وقرطبة. في القرن الحادي عشر، دخلت هذه الخلافة مرحلة من الانهيار.
الثقافة والفنون العربية
العرب، كونهم في مستوى حضاري أدنى من الشعوب التي تم فتحها، تعلموا منهم بشغف. طوروا العديد من الحرف، مثل النسيج. حتى يومنا هذا، نستخدم أسماء عربية لبعض الأقمشة (شاش، موسلين، دمشقي). اشتهر العرب بإنتاج منتجات الصلب (أشهرها المنتجات المصنعة في دمشق وطليطلة).
تطورت الزخرفة ذات الأنماط الزهرية والهندسية في الفن المقدس، ما يسمى الأرابيسك (يحرم الإسلام تصوير صورة البشر والحيوانات).
أظهر العرب اهتماما كبيرا بالإنجازات الثقافية للدول القديمة، وأثروها بإنجازاتهم الخاصة ونشرها في جميع أنحاء العالم العربي. وعلقوا أهمية كبيرة على نقاء اللغة العربية وصحتها، الأمر الذي كان ضروريًا للفهم الصحيح لنصوص القرآن. تُرجمت أعمال الكتاب والفلاسفة اليونانيين والرومانيين إلى العربية. بفضل العرب، تطورت العديد من العلوم، بما في ذلك الطب والرياضيات وعلم الفلك والعلوم الطبيعية والتاريخ. في المصادر العربية يمكنك العثور على معلومات عن بولندا في القرن العاشر، قدمها التاجر العربي إبراهيم بن يعقوب. من الهند، استعار العرب نظام الأعداد العشرية والعربية، والذي حل محل الأرقام الرومانية المعقدة للغاية. بلغ الأدب العربي والشعر والنثر مستوى عال. تُعرف قصص الخيال غير العادية حتى يومنا هذا، مثل ألف ليلة وليلة. تم اعتماد العديد من الكلمات ذات الأصل العربي في وقت لاحق من قبل الدول الأوروبية. من بينها أسماء مثل: الشطرنج، السكر، الجبر، اللوغاريتم، الكحول، البازار، المستودع. أسس العرب جامعات، بما في ذلك في قرطبة الإسبانية، حيث تم تعليم المسيحيين أيضًا إلى جانب المسلمين.
المباني العربية – قصور ومساكن الخلفاء – زينت بروعة كبيرة. لا تزال العديد من الفسيفساء والأرابيسك (الزخارف النباتية والهندسية) مبهجة بجمالها. وبجانب المعابد (المساجد) أقيمت مآذن عالية دعا المؤذن منها المؤمنين للصلاة.
أهم المعلومات
القبائل العربية: سكنوا شبه الجزيرة العربية ولم يشكلوا دولة واحدة. كان العامل الموحِّد للعرب هو الدين، والإيمان بالعديد من الآلهة.
الإسلام: دين جديد تأسس في النصف الأول من القرن التاسع عشر. في القرن السابع، بشر بها محمد. اسم الإسلام يعني الخضوع لمشيئة الله، وكان أتباع هذا الدين يسمون بالمسلمين، أي المخلصين لله. كتاب الإسلام المقدس هو القرآن.
إحصاء جديد للوقت: يحسب المسلمون الوقت من عام 622، عندما هرب محمد خوفا على حياته من مكة إلى المدينة المنورة.
الحرب المقدسة: بدأ محمد حربا مقدسة تمكنت من توحيد القبائل العربية في دولة واحدة بدين واحد – الإسلام.
https://opracowania.pl/opracowania/historia/arabowie,oid,661